“Ik heb de
mooiste baan
van de wereld”

Sjoerd Huijsmans is een van de eerste Spoedeisende Hulp artsen (SEH-arts) die in het voormalige Lievensberg ziekenhuis in Bergen op Zoom aan de slag ging. Inmiddels bestaat het team SEH-artsen uit 17 personen en is het een van de grootste vakgroepen van heel Nederland. Het vak van SEH-arts is nog vrij jong als je het vergelijkt met andere specialismen. Toch koos Sjoerd ervoor om in 2007 met de opleiding te starten.

Sjoerd werkte in 2006 eerst een periode als ANIOS (Arts Niet In Opleiding tot Specialist), ofwel arts-assistent, op de afdeling kindergeneeskunde in het Amphia ziekenhuis. “Ik ben geneeskunde gaan studeren omdat ik kinderarts wilde worden. In die periode merkte ik echter dat ik vooral de acute zorg leuk vond om te doen. De polikliniek sprak me minder aan. Kort daarop kwam ik oud-studiegenoot Robbert Groenewegen tegen die op dat moment als arts-assistent op de SEH werkte in het Lievensberg ziekenhuis. Hij vertelde over de opleiding tot SEH-arts en nodigde me uit om een keer te komen kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik was meteen om, die zomer ben ik nog als arts-assistent gestart op de SEH in Bergen op Zoom. En na een half jaar besloot ik om de opleiding tot SEH-arts te gaan doen in het Catharina ziekenhuis in Eindhoven.”

Pioniers in ons vak

Sjoerd hield veel contact met Robbert. “Robbert startte uiteindelijk in oktober 2010 als SEH-arts in Bergen op Zoom en ik sloot in januari 2011 bij hem aan. En nog steeds werken we samen. Robbert is op dit moment medisch manager van de SEH. We zijn pioniers in ons vak, maar we moesten onze plek wel echt verdienen. Voorheen waren er geen SEH-artsen binnen het Lievensberg ziekenhuis en werd er op de SEH altijd een specialist bijgeroepen. We zijn met alle maatschappen in gesprek gegaan. We hebben onze ideeën gedeeld, verteld wat we onder het vak verstaan en hoe we dit binnen het ziekenhuis wilden vormgeven. Het is belangrijk om samen te werken en elkaar te kunnen vinden om de patiënt de beste zorg te bieden. Iedereen binnen het ziekenhuis heeft raakvlakken met de spoed. Dat maakt het werk zo leuk.”

Opstarten en nieuwe wegen verkennen

“Onze komst was voor iedereen wennen. Kwam er voorheen bijvoorbeeld een patiënt met een heup uit de kom, dan moest deze naar de OK waar een orthopeed en anesthesist de patiënt kwamen helpen. Maar als SEH-arts kun je dat ook zelf doen. Logistiek veel makkelijker, en fijner voor de patiënt. Het scheelt ook veel opnames. We waren echter nog maar met twee SEH-artsen, dus de ene dienst kon het wel en de andere dienst niet. We hebben echt een overgangsperiode nodig gehad, maar uiteindelijk doen we op de SEH nu heel veel wat vroeger op de OK of op de afdelingen gebeurde. Nu zijn wij als SEH-artsen bijvoorbeeld zelf verantwoordelijk voor intubaties en reanimaties, maar kunnen we als dat nodig is, er altijd een anesthesist bij roepen.”

Samen werken én lachen

Bravis is een regionaal ziekenhuis, waar kleinschalig en laagdrempelig wordt samengewerkt. Dat spreekt Sjoerd erg aan. “Ik houd niet van de hiërarchie. Hier in Bravis hebben we een gezamenlijke dagstart met het team dat bestaat uit een SEH-arts, twee arts-assistenten, een groep verpleegkundigen en een secretaresse. We bespreken de stand van zaken op dat moment, hoeveel patiënten er zijn, hoe de bezetting is en hoe we die dag de taken verdelen. We werken hard en maken tegelijkertijd ook veel plezier. Daarnaast zijn de lijnen met de medisch specialisten kort en kent iedereen elkaar. Dat maakt overleg erg prettig. Arts-assistenten en verpleegkundigen kunnen altijd bij mij terecht. Ik sta voor iedereen klaar en maak altijd tijd voor een vraag. Dan kunnen mensen door met hun werk en worden patiënten sneller geholpen. Het team voelt als een warm bad en er is veel vertrouwen onderling. Ik ben een verbinder en ik ben altijd positief ingesteld. Waardering in de vorm van een complimentje of een schouderklopje vind ik belangrijk.”

Iedereen met een goed gevoel naar huis

“Op de afdeling ben ik, samen met mijn collega-artsen, mentor van jonge artsen. Na vier jaar theorie en twee jaar coschappen komen ze een half jaar bij ons werken. Ik vind het cruciaal om ze goed te begeleiden. Een reanimatie uitvoeren of iemand moeten vertellen dat hij of zij kanker heeft is ontzettend zwaar. Het is belangrijk om jonge mensen hierbij te begeleiden en te zorgen dat iemand aan het einde van de dienst met een oké-gevoel naar huis gaat. Ik denk dat het goed is voor iedereen die dokter wil worden om een half jaar op de Eerste Hulp mee te draaien en een ‘pluis- en niet-pluisgevoel’ te creëren.”

De mooiste baan van de wereld

“De SEH is een afdeling van hollen en stilstaan: het is of heel druk of ineens heel rustig zodat je weer op adem kunt komen. Onze afdeling kan nooit dicht. Dat vind ik wel eens moeilijk; andere afdelingen kunnen het aantal bedden verminderen bij veel ziekte op de werkvloer of om medewerkers rust te geven. Dat kan bij ons nooit. Wij hebben bij Bravis nog nooit de SEH gesloten. Spoedeisende Hulp is heel specialistisch. Je kunt niet zomaar iemand van een verpleegafdeling trekken. Hoe ik hiermee omga? Het is de gekte van de SEH, die is net even anders. We denken in oplossingen in plaats van in problemen. Het hoort bij ons vak en dat vind ik nou juist zo leuk. Ik heb gewoon de mooiste baan van de wereld en hoop dit werk nog heel lang te kunnen blijven doen!”